Stravinsky-avond

19 mei – Paradiso

Diederikje, gelukkig zijn we weer lekker samen op stap geweest! En aangezien jij met sterren bent begonnen te strooien, zullen we deze Stravinsky-avond van het Nederlands Kamerorkest dan ook maar meteen een goed aantal sterren geven?

Oké, laat ik bij het begin beginnen. Donderdagavond, 20.00u, in de rij voor Paradiso. Diederik is nog even in Stanislavski het poep-chique diner aan het afruimen, dus ik ga vast naar binnen om een plekje te veroveren. Want ja, het is ongeplaceerd en er staan al heel wat zenuwachtige mensen in de rij.

De zaal is origineel ingedeeld: het orkest bevindt zich in het midden van de zaal in een cirkel en daaromheen staan stoelen. Ook de balkons zijn open. De zaal wordt verlicht met paarse lampen en een fonkelende discobal.

Ik weet twee stoelen te confisqueren en Diederik sluit aan. We willen eigenlijk wel wat drinken, maar de rij is enorm. We wachten even en bekijken onderwijl de rest van het publiek, wat erg gevarieerd is. Volgens Diederik komt dit door de We Are Public-pas, daardoor komen er allemaal gekke mensen naar evenementen waar je ze niet zou verwachten. Zeg, zit die Diederik mij nou te beledigen?

Uiteindelijk gaat Diederik toch maar even in de rij staan voor een drankje, maar eenmaal vooraan in de rij, start het concert en wordt Diederik weggevoerd. Later blijkt dat hij naar de benedenbar werd gedirigeerd om zijn bestelling daar af te ronden.

Het concert is erg leuk. Floris Kortie verzorgt de presentatie en dit doet hij goed. Hij vertelt ons dat Stravinsky een gewiekste zakenman was, die zaken als royalty’s goed geregeld had. Vanavond luisteren we naar het ballet Appollon musagète. (Zeg je dat zo? Kan je luisteren naar ballet?) Na het eerste deel Stravinsky volgt een een stuk van Ravel, wat wordt gespeeld door de dirigent van het orkest (Gordan Nikolic). Voordat hij begint te spelen, wordt hij kort door Kortie (ha-ha) geïnterviewd, maar dit lijkt nogal onvoorbereid en ongemakkelijk, wat voor lachsalvo’s van het publiek zorgt. Hij speelt het stuk goed, maar het vooraf als ‘gipsy’ bestempelde stuk is niet helemaal mijn kopje thee; het is een beetje jengelig.

Voor het tweede deel van Stravinsky moet de cirkel van het orkest worden uitgebreid. Hoewel er net 3 mannetjes met stoelen aan het schuiven waren, is er nu slechts 1 kerel die zo’n 20 stoelen en rekjes moet verplaatsen. Om de tijd te vullen, praat Kortie honderduit, maar aan het einde van zijn verhaal is de verbouwing pas halverwege, dus Kortie begint over zoenen op donderdagavond bij Noodlanding in de Paradiso, en sommeert iedereen vooral een drankje te nemen in de bar, waarop de barman terugroept: DE BAR IS DICHT!

Het laatste deel van Stravinsky duurt nog een half uurtje, en een kwartier later dan op de planning stond, lopen Diederik en ik weer naar buiten. Al met al een echte aanrader, vooral voor degene die eens een klassiek concert willen meemaken op een laagdrempelige manier.

Dinsdag is Diederik jarig, dus komt allen volgende week de website bezoeken voor een recensie over de smaak van de verjaardagstaart en de temperatuur van de koffie (oké nee geintje, we moeten het niet gaan overdrijven…)