Lekker is één vinger lang!

Het is al weer een tijdje geleden dat Manouk en ik een blog schreven, maar we hadden dan ook veel andere dingen te doen. Naast het feit dat we even vakantie hadden, hebben we ook hard gewerkt aan een nieuwe site en nieuwe foto´s. En? is het wat? Professioneel he? Ons blogleven wordt steeds serieuzer.

Maar oke, het moet wel leuk blijven. Daarom gingen we naar het hoogtepunt van het Amsterdamse zomerseizoen, het Kwakufestival in Amsterdam Zuidoost. Dit festival met Surinaamse roots wordt een aantal weekeindes gehouden in het Nelson Mandelapark in de Bijlmer. Manouk en ik hadden de fiets wel bij ons, maar we reden vanuit Amsterdam met de metro naar dit onbekende stuk van de stad. Nou ja, ik heb er nog een jaartje anti-kraak gewoond, dus ik weet heel goed waar de goedkoopste snorders staan en waar de lekkerste pom te koop is. Voor de lezers van het platteland; een snorder is een heel goedkope taxichauffeur die toeterend door de Bijlmer rijdt op zoek naar klanten. En pom is gewoon lekker.

Al heel snel hadden Manouk en ik gezien dat zonder een fles Parbo-bier, HET Surinaamse bier dat trouwens door twee Zeeuwen is bedacht, je echt niet bij het festival hoort. En wij wilden heel graag alles meemaken, dus hup aan het Parbo-bier. Het Kwakufestival heeft meerdere podia en tenten waar heerlijk zomerse muziek uit komt. Wij begonnen met een optreden van Sabrina Starke. Manouk: ‘Die is bekend’. Ik: ‘Ja klopt.’ Manouk: ‘Maar waarvan eigenlijk?’. Ik: ‘Van de televisie’. Manouk: ‘Ik kan eigenlijk geen nummer van haar opnoemen’. Ik: ‘Ik ook niet.’
Omdat de avond al redelijk gevorderd was hadden wij wel zin om te eten. Nou, en dat is er volop. We zagen een aantal dingen die we wel kenden, zoals pom en barra en saté, maar er was ook veel onbekend. Gelukkig is daar Google, dus wij trokken het internet helemaal leeg. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. We kwamen er wel achter dat veel Surinaams eten niet echt bijdraagt aan een gezond eetpatroon. Maar ach, gebakken banaan met pindasaus is gewoon iets dat je moet proberen. Manouk vloog over het terrein naar een tentje waar maïskolven werden verkocht, dus ik probeerde mij ook een weg te banen door de enorme mensenmassa. En toen belandde ik voor een barbecue waar een man heel enthousiast zijn waar stond te verkopen. ‘Dames en heren, hier gebeurt het. Lekker is één vinger lang’. Ik stond gefascineerd te luisteren, totdat de man ineens zei: ‘Uh, kan je even weggaan. Je staat precies in het beeld.’ En ik weet dus nog steeds niet wat het betekent, lekker is één vinger lang. Is het nou dubbelzinnig of slaat het gewoon nergens op?

Natuurlijk hebben we ook schaafijs gegeten met markoesa (een soort passievrucht). De zuurzak hebben we maar even links laten liggen. En dat terwijl we van podium naar podium wandelden en genoten van de zon en de muziek. En wat zagen veel festivalbezoekers er prachtig uit. De kleuren knalden ons tegemoet en ik wilde trouwen (heel kort maar hoor) met de vrouw met gouden lippenstift op haar lippen. Wat ons wel opviel dat er niet heel veel werd gedanst. Oh ja, er was ook nog één hoek waar hitjes werden gedraaid waar je lekker op kon stampen en, hoe kan het ook anders, daar stonden de houten klazen uit Abcoude en Vriezenveen. Daar wilden wij natuurlijk niet bij horen. Nee wij kochten cake en gefrituurde stroopslierten die er echt niet chemisch uit zagen.
Het Kwakufestival is echt een aanrader voor iedereen die van gezelligheid en van zomerse sferen houdt. 6 en 7 augustus is het laatste weekend dus pak je kans! Kijk op http://kwakufestival.nl/ voor meer info. Oh ja, en vraag gerust of al die rare grote bladeren een soort spinazie zijn, want dan wordt even haarfijn uitgelegd wat je wel moet eten en wat je als Hollander beter kan laten liggen in de Surinaamse groentekraam.