Stel je even voor… Hij is avontuurlijk, kan nergens aarden en is op zoek naar een eland. En zij wil het liefst bakfietsmoeder worden in Amsterdam-Zuid en is bang om naar de andere kant van het meer te zwemmen.
Nu heb ik het dus niet over eigenschappen van Manouk en mij, maar het is het thema van de film If the sun explodes van Hanna van Niekerk. We waren namelijk in Het Ketelhuis om deze film te zien. Het Ketelhuis is een filmhuis in een van de geweldige panden op het Westergasterrein en met tram 10 ben je er zo, ook met storm. Ga hier vooral naar toe om een film te zien en om een daghap te eten. Maar als echte snob en klaaggraag moet ik toch zeggen dat ik niet goed begrijp waarom niet aan tafel bediend wordt als er zo weinig gasten zijn. Maar ja joh, het eten was lekker en Manouk en ik moesten ons voorbereiden op wat komen ging.
In de beschrijving van de film die we gingen zien staat dat het een roadmovie is. Oke, er ontstaat lichte twijfel… Dan lees ik: een Nederlandstalige roadmovie. Hmhm… En dat niet alleen, een van de twee hoofdrollen wordt gespeeld door Egbert-Jan Weeber. Nou, dan weet je het wel; veel naakte bovenlichamen en eindeloos gepraat.
Oke, dat eerste is waar. Er moet worden gezwommen, gebadderd en geposeerd voor de spiegel. En hoe krijgt hij het toch voor elkaar om tijdens de gehele reis door het bos zijn driedagenbaardje zo netjes te houden.
Maar If the sun explodes brengt toch op een mooie manier de ogenschijnlijk simpele relatie tussen Philippe (Weeber dus) en Yara (gespeeld door Wies Fest) in beeld. De twee reizen door Litouwen (of Estland of Letland, ik weet het niet precies) en vooral Philippe is op zoek naar een eland. Het verhaal kabbelt voort, maar toch merk je irritatie en onbegrip. Hoe houdt een relatie stand als je allebei iets anders verwacht van het leven?
De film is een beetje voorspelbaar, maar het spel van de twee acteurs maakt veel goed. Er werd een gedeelte van de film geïmproviseerd en ik vind het eigenlijk altijd wel fijn als je af en toe eens gehakkel en wat uh’s en ah’s hoort in een zin. Gesprekken met alleen goedlopende zinnen bestaan niet in het leven. En als Philippe en Yara dan een discussie voeren over de zin van een mobiele telefoon wordt zo duidelijk dat de waarheid altijd meerdere vormen heeft. Wat moet je doen als je, deels onbewust, altijd wordt tegengehouden door de ander? En wat als de ander de arrogantie heeft om zijn eigen plannen belangrijker te vinden dan die van jou?
De film is prachtig gemaakt en er zitten interessante stukken in. Het elke keer weer zoeken naar elkaars hand en het niet reageren op geïrriteerde opmerkingen van de ander is mooi en pijnlijk.
If the sun explodes is vanaf gisteren te zien in verschillende filmhuizen, waaronder aanstaande maandag in EYE. Maar kan je niet wachten, neem dan zondag een retourtje Amerfoort en ga naar Filmtheater De Lieve Vrouw. Alleen al voor de naam.
Het Grote Recensieboek 