Ja lieve Diederik, ben je toch weer het onderwerp van een recensie in ons grote recensieboek… En dit keer met jullie dinnershow Belatafeld in Zwijndrecht! Ja, dinnershow ja, want het had alle ingrediënten voor een dinnershow: een dinner en een show.
Ik begin bij het begin. Donderdagavond 13 april lieten mijn moedertje en ik The Passion links liggen, en reisden wij af naar het verre Zwijndrecht voor het betreffende diner met amusement. In restaurant Florizz vertelde het gouden duo Diederik en Wilma van de Verhalerij een viertal verhalen over de geschiedenis van Zwijndrecht en nabije omstreken, en bij ieder verhaal werd een bijpassend gerecht geserveerd.
De avond ving aan rond half 7 in het ridderlijke restaurant aan de dijk van Zwijndrecht. Eigenlijk zou het evenement plaatsvinden in de tuin van het restaurant, maar april doet wat ie wil, dus loopt iedereen nog met handschoenen aan, en werd het wijselijke besluit genomen de avond toch maar binnen te laten plaatsvinden (wel jammer dat we daardoor wat geluidsoverlast hadden van de ‘niet-belatafeld-gasten’ in het restaurant).
We werden verwelkomd door een paars-gestreept tijgerpak en een stippeljurk met paarse veren boa, wat bij nadere inspectie Diederik en Wilma bleken te zijn. Met een glaasje aardbeienlikeur op tafel waren we er helemaal klaar voor. Overigens zal ik in mijn verhaal al het commentaar van mijn moeder maar achterwege laten, want die kan wel een eigen kritische blog beginnen, met haar geneuzel over “deze likeur smaakt naar oude wijn” (LOVE YOU MOMMY).
Het eerste verhaal ging over Agatha, de jonggetrouwde vrouw die met haar pasgeboren kindje op weg was naar de markt, maar werd overvallen door de Elisabethsvloed. Haar baby overleefde de ramp door een kat die het mandje, waarin de baby lag, in het water in evenwicht hield en het baby’tje warm hield gedurende de nacht. Bij dit verhaal werd een gravad lax met bieten geserveerd. De link met het verhaal was: de vis symboliseert water en de biet het land. Oké, heel sterk vond ik de link met het verhaal niet, maar dat doet er niet toe, want de zalm was overheerlijk!
Het tweede verhaal ging over de tram en de gevaren die dit voertuig met zich meebracht. Veel heb ik er niet van verstaan, want mijn moeder stikte bijna in een slokje spa rood en dit leidde nogal af. Maar er was iets met een klem gekomen kinderarmpje, en dit was dan ook de link met de bavet die wij vervolgens geserveerd kregen. Wederom een culinair succes.
Toen werd het tijd om het dessert in te leiden. Een verhaal over de veiling, de paarsputpiepers en treurpruimen en het exportsucces van de aardbeien. Die aardbeien waren uiteraard terug te vinden in ons laatste gerechtje.
Terwijl mijn moeder nog aan haar bolletje vanille-ijs zat, verzocht Diederik iedereen om wat dichter bij te komen zitten. Gelukkig zaten wij front-row, dus kon mijn moeder lekker haar toetje opeten en hoefden wij niet te verplaatsen. Het laatste verhaal ging over Willem III die eens een bezoek bracht aan Zwijndrecht en daar gebruik zou maken van de pont. Met volle overtuiging zette Wilma een bittere koning neer, die weinig interesse had in het welkom van de inwoners van Zwijndrecht, maar vooral zo snel mogelijk naar zijn maîtresse wilde gaan. Dit bittere gevoel konden wij nog even ervaren aan de hand van een glaasje kruidenbitter.
Na dit bittertje achterover te hebben geslagen en nog even Diederik te hebben uitgehoord over het waarheidsgehalte van de vertelde verhalen, werd het tijd om de lange tocht terug af te leggen.
De korte samenvatting is: Leuke avond, ga zelf vooral ook een avondje eten en luisteren. Dit kan nog op 11 mei en 8 juni. Reserveren kan bij restaurant Florizz http://restaurant.florizz.nl
En wie nu denkt: “Ja, MAAR NU KEN IK ALLE VERHALEN AL, dus nu kan ik niet meer gaan!” die heeft het mis, want iedere avond heeft een ander thema! Gewoon gaan dus!
Het Grote Recensieboek 