Na een kleine zomerstop waren Diederik en ik dit weekend eindelijk weer herenigd. Samen op pad om een voorstelling aan onze kritische mening te onderwerpen. En ‘kritiek’ is meteen een mooi bruggetje naar een van de thema’s die in deze voorstelling aan bod kwam.
Maar laten we bij het begin beginnen. Deze vrijdag waren we in Theater Bellevue te vinden voor de voorstelling TUTORIAL the art of living. Een voorstelling die al een goede recensie van de Theaterkrant heeft mogen ontvangen, maar die deze vrijdag verre van uitverkocht was. Maar goed, dat ligt momenteel wellicht ook aan het enorme theateraanbod van festivals als Amsterdam Fringe Festival en het Nederlands Theater Festival.
De voorstelling gaat over vlogs en tutorials die door een wildgroei aan ‘vloggers’ wordt gedeeld op kanalen zoals YouTube. De voorstelling begint met een fluisterstem die een onsamenhangend en onbegrijpelijk verhaal ophangt over dat dit niet het moment is om gestrest te zijn en over het ‘heerlijke geluid’ dat vrijkomt bij het borstelen van haar haar, dat zo enorm ‘relaxing’ is. Als later in de voorstelling blijkt dat dit een echt geluidsfragment is van een van de vele vlogs op YouTube, blijkt al snel dat ik in ieder geval niet goed op de hoogte ben van hetgeen tegenwoordig op YouTube wordt geplaatst. Te weten: alles. Echt alles. Van filmpjes over make-up sponsjes tot tips over paardrijden en van klus-tutorials tot tips over hoe om te gaan met een depressie. En daarbij deel je alles, dus ook dat ene moment dat je huilend in je bed ligt.
De voorstelling gaat verder als de vlogger Destiny van Paardrijden met Plezier (22.297 volgers, daar kunnen Diederik en ik nog een puntje aan zuigen) ten tonele verschijnt. Zij vertelt kort over haar succes op YouTube, waarna we switchen naar het toneelspel over onder andere de vloggende zusjes Amber & Luna en Shakirafan X0X9. Tussendoor zien we beelden van een betraande Monica Geuze en van ASMR. Die ASMR blijkt dus die ene van dat borstelgeluid te zijn en ik kon het niet laten thuis wat meer ‘materiaal’ van haar te bekijken. Ik ben verbaasd: filmpjes van 4 uur, waarin zij met haar nepnagels over een telefooncover met ribbeltjes beweegt en met een kwastje over een microfoon wrijft. En dan op fluistertoon het een en ander in de microfoon prevelt. En meer dan een miljoen volgers hè. Ik herhaal, een miljoen. MIL-JOEN. Er zijn denk ik heel wat fetisjisten op de wereld…
Terug naar het toneelspel. Het is goed gespeeld en geeft een goed beeld van de YouTube-generatie. Vloggers zijn voor veel tieners helden en beste vrienden. En dat is een beetje triest, maar misschien ook wel een beetje mooi. Als Destiny vertelt over haar grootste fan, lijkt zij met haar (voor niet-paardrijdende-mensen overigens oninteressante) filmpjes toch echt wat te betekenen voor veel mensen. Maar het vloggen heeft ook een keerzijde, want wat te denken van de vele kritieken die je op jouw persoonlijke filmpje krijgt?
Helaas gaat er tijdens de voorstelling iets niet helemaal goed met de techniek, waardoor het spel even moest worden stilgelegd. Na een paar minuten pakken de actrices het spel weer op alsof er nooit wat mis is gegaan. Je zou bijna denken dat dit bij de voorstelling hoort. In een vlog gaat er immers ook wel eens wat mis, maar dat is tegenwoordig allemaal ‘part of the show’.
Al met al vind ik de voorstelling een aanrader. Verwacht geen diepgaand toneelspel, maar gewoon een kijkje in het leven van een vlogger, waarbij op luchtige en humoristische wijze een aantal abnormaliteiten van dit soort filmpjes wordt belicht. Of naja, abnormaal… Je zou een betoog kunnen schrijven over wat vandaag de dag abnormaal is. Of beter nog, er een vlog over opnemen en op YouTube zetten.
Gaat het zien in o.a. Theater Bellevue eind oktober. Of op YouTube natuurlijk, want uiteraard is hier het art of living-kanaal te vinden.
Foto: William van der Voort
Het Grote Recensieboek 