Inmiddels is het alweer donderdag, maar wist je dat tegenwoordig dinsdag echt dé dag voor dansen is? En al helemaal voor modern dans. En denk nou niet “moderne dans, dat kan ik zelf thuis voor de spiegel ook wel, maar dan op donderdag”, want dat slaat nergens op.
Diederik en ik, wij waren dinsdag in Theater Bellevue voor Dans op Dinsdag. Iedere herfst (en overigens ook iedere lente) is er in Bellevue een nieuwe dansserie met ‘eigentijdse choreografieën van de nieuwste lichting choreografen’ te zien. Korzo producties is partner van Dans op Dinsdag.
Deze dinsdag was het de beurt aan Project Sally Maastricht (kort ook wel SALLY). Dit gezelschap staat onder leiding van Stefan Ernst en Ronald Wintjens en maakt bijzondere dansvoorstellingen. Ook bieden zij een educatief element en ontwikkelen zij interactieve dansprojecten voor jong en oud. Maar vanavond even niet. Vanavond keken we gewoon naar de dansvoorstelling Skyline, over een zoektocht van 5 jonge mensen naar zichzelf. Dit beeld werd mooi geschetst met een grote muur midden op de dansvloer (met aan één zijde de schilderingen van Collin van der Sluijs), die de barrière(s) symboliseerde waar jonge mensen mee te maken hebben. Een muur die je de weg naar de toekomst blokkeert, of die je buiten sluit van een groep. Die je weghoudt van een droom aan de horizon. Een muur die verplaatst, omdat grenzen naarmate de tijd verstrijkt kunnen verschuiven. Wat eerst onbereikbaar was, wordt bereikbaar, en andersom. Poëtisch he? Heb ik er nog eentje voor je: ‘aantrekken en afstoten’ was ook duidelijk zichtbaar in de dans van de verschillende dansers. Soms dichtbij en intiem, dan weer hardhandig of ver weg.
De dans was mooi. Persoonlijk vind ik bij moderne dans vooral het samenspel erg mooi. Waar de een een hand uitsteekt, legt de ander zijn hoofd, en waar een teen uitstrekt, gooit de ander zijn arm omhoog. Met verstrengelde armen en benen vliegen de dansers over de dansvloer.
De muziek van het begin tot halverwege de voorstelling werkte mij lichtelijk op mijn zenuwen en het alarm wat telkens afging als een danser te ver over de muur gelopen had, vond ik vrij irritant, maar misschien is dit ook juist onderdeel van de beleving. Later veranderde de muziek totaal en kwam er zelf Chopin (volgens Diederik dan) aan te pas. Een beetje vreemde switch, maar wel een mooie begeleiding bij de dans.
En dan nog even iets anders. Het boekje. Het ‘programmaboekje’. Wat is er aan de hand met dit boekje? Dat vroegen Diederik en ik ons gedurende de avond af. Want waarom is het relevant dat iemand voor 7,4% Asjkenazisch Joods is? (Overigens is Asjkenazisch echt een flink tongbreker na een paar frozen Margarita’s bij Taqueria Tacobar) Nou, ik denk dat we even beter hadden moeten lezen, want beste Diederik, dit is omdat ‘SALLY niet gelooft in grenzen tussen landen en mensen’ en omdat ‘we allemaal wereldburgers zijn met een unieke mix van verschillende etnische achtergronden’. Ik krijg al helemaal zin om mijn eigen stamboom is op te duikelen en er een wiskundig modelletje op los te laten.
Vrij korte en poëtische recensie samengevat: gaat allemaal nog eens kijken. Naar SALLY. Of breng een bezoek aan een andere voorstelling van Dans op Dinsdag van Bellevue. Allebei leuk!
Het Grote Recensieboek 