Literaire revue in de Bijlmer

­­Diederik en ik zijn de laatste tijd een beetje teleurgesteld over het aanbod van We Are Public. De programmering lijkt minder interessant dan voorheen en wat ons nog wel aanspreekt is veelal uitverkocht. Wellicht is het concept ingehaald door het eigen succes…

Gelukkig konden we toch nog iets ontdekken wat ons aanstond; Bijlmer boekt in het Bijlmerparktheater. Een literair variétéprogramma met muziek, comedy, poëzie en uiteraard literatuur. Christine Otten is initiatiefneemster en organiseert deze literaire revue-avonden al enige tijd.

De avond vangt aan met een mooi soulnummer van Steffen Morrison, waarna Christine Otten het podium betreedt en een stukje voorleest uit eigen werk (haar boek ‘Als ik naar jou kijk, zie ik mezelf’). Zij wordt daarbij muzikaal begeleidt door ‘Bijlmerparktheater’s eigen Bono’, en als snel wordt duidelijk dat die gelijkenis hem eigenlijk alleen zit in de bril van de beste man.

De eerste gast van de avond is Suzanna Jansen, de schrijfster van het succesvolle boek ‘Het pauperparadijs’ dat inmiddels ook tot een theaterstuk verworden is. Na een ietwat ongemakkelijk interview van Christine vertelt zij over haar nieuwe boek ‘Ondanks de zwaartekracht’, waarin ze beschrijft dat het haar grote droom was (of eigenlijk is?) om balletdanseres te worden. Ze vertelt leuk en we zijn nieuwsgierig naar haar boek.

De tweede gast is Anuar, een comedian die ook een boek geschreven heeft, genaamd ‘Op zoek naar mijn voorhuid’. Zijn optreden is stand-up comedy, en geen boekbespreking (dus we weten niet of dit boek echt gaat over zijn voorhuid). Hij heeft de lachers op zijn hand met grapjes over agressieve bejaarden en luie Marokkanen. De strekking van zijn verhaal: hij is trots op Nederland en vindt dat de rest van de bevolking wel een voorbeeld kan nemen aan het multiculturele publiek met uiteenlopende leeftijden dat zich vanavond in het Bijlmerparktheater heeft verzameld. We hebben hier in dit land niks te klagen!

Na Anuar volgt een kleine ‘muzikale’ onderbreking; de huis-Bono begint op zijn borst te trommelen, met zijn voeten te tappen en rare geluiden te maken, terwijl de microfoon niet echt wil meewerken. Diederik en ik kijken een beetje op van deze lichtelijk maffe, niet heel muzikaal correcte vertoning, maar al snel begint het publiek mee te zingen, dus Diederik en ik zullen het wel weer niet begrepen hebben.

De derde gast is Onias Landveld, stadsdichter van Tilburg. Hij vertelt een mooi verhaal (oke, geen verhaal, dit is spoken word) over zijn vader, Suriname en zijn vlucht naar Nederland, waarna ook zijn ex-vriendin nog even aan bod komt. Haarfijn legt hij ons uit wat hij haar toewenste toen zij hem bleek te bedriegen. In dichtvorm uiteraard. Na een treffend en krachtig einde volgt een luid applaus. Helaas komt hierna Christine weer het podium op gesneld voor opnieuw zo’n ongemakkelijk interview, waarin eigenlijk niet echt vragen worden gesteld, maar slechts een paar woorden zoals ‘ja uh je vader, uh ja’ worden gebrabbeld, waarna Onias een microfoon onder zijn neus gedrukt krijgt.

De laatste gast is Simone Zeefuik. Zij is een schrijfster, activiste en de initiatiefneemster van Decolonize the Museum. Ze vertelt een verhaal dat zich afspeelt in de toekomst. Dit ‘futuristische’ verhaal gaat over een enorm universiteitscomplex dat gevestigd is in de Bijlmer en over straten en pleinen die namen hebben van voor mij en Diederik onbekende mensen. Wij vonden dit eigenlijk een beetje een vreemd verhaal, omdat blijkbaar het hebben van een universiteit het summum is en Nederlandse straatnamen blijkbaar niet mogen. Maar uiteraard begrijpen wij haar punt en natuurlijk zijn wij het ermee eens dat we ons koloniale verleden niet moeten verheerlijken en eerlijk moeten zijn over de gruwelen die ons land zo welvarend hebben gemaakt.

Na het verhaal van Simone volgt nog een stuk van Christine Otten uit eigen werk. De avond sluit af zoals hij is begonnen en we mogen dus nog een paar nummers genieten van Steffen Morrison. Veel komen we niet van hem te weten, behalve dat hij ergens in april nog zal optreden in Paradiso.

Bijlmer boekt is 4 keer per jaar. De volgende editie is op 15 mei, gaat het zien! Pas wel op: soms is het wel een beetje voor Bijlmer-intimies. Gelukkig valt er ook nog wat te winnen: theaterkaartjes, boekenpakketten, noem maar op! Nog meer reden om te gaan dus.