‘Op 4 mei herdenken wij’ hoorden we de afgelopen week weer veel zeggen. Maar wat herdenken we eigenlijk? Manouk en ik stonden dit jaar op 4 mei bij het homomonument achter de Westerkerk stil bij de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. En tussen ‘True Colors’ en een muziekstuk uit ‘Les Misérables’, dacht ik: wie sta ik nu eigenlijk te herdenken? Ik ken het verhaal uit de geschiedenisboeken natuurlijk en verder zijn er de verhalen van mijn grootouders. Maar wat hebben andere groepen meegemaakt? Wist je bijvoorbeeld dat de roze driehoek door homoseksuele mannen moest worden gedragen in de kampen en dat dit na de oorlog een symbool voor emancipatie is geworden?
Na de herdenking fietsten we snel naar Theater Bellevue om de voorstelling Hatta & De Kom te zien. Theater na de Dam programmeert door het gehele land voorstellingen die gaan over bezetting en vrijheid en draagt hiermee bij aan de herdenking van de Tweede Wereldoorlog.
Theatergezelschap Orkater/Sir Duke heeft een minder aanwezig, maar evenzeer belangrijk thema aangekaart, namelijk herkenning en erkenning. De jonge makers laten in Hatta & De Kom (regie Nita Kersten) zien dat het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog groter was dan Holland en geven hiermee twee vrijheidsstrijders de plek in de vaderlandse geschiedenis die hen toekomt.
Mohammed Hatta kwam in de jaren ’20 vanuit Nederlands-Indië studeren in Nederland en begon zijn vrijheidsstrijd. Door de overheid werd hij in de jaren ’30 geïnterneerd (een chic woord voor gevangengezet) vanwege rebellie, waardoor hij zes jaar vastzat. Anton de Kom werd in dezelfde tijd vanuit Suriname verbannen naar Nederland vanwege rebellie. En toen hij tijdens de oorlog verzet pleegde tegen de Duitse overheersing in Nederland werd hij weggevoerd naar Kamp Sandbostel, waar hij stierf aan tuberculose.
Mohammed Hatta en Anton de Kom krijgen vorm door indrukwekkend en tegelijkertijd licht spel van Francesca Pichel (Hatta) en Dionne Verwey (De Kom). De voorstelling, zo werd ons verteld, is in zeer korte tijd gemaakt. Maar het zit zo ontzettend goed in elkaar. De tekst (Esther Duysker) legt de basis voor een andere kijk op vrijheid en bezetting voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. En begeleid door Surinaamse en Indonesische klanken (Gery Mendes en Vernon Chatlein) vertellen de jonge actrices ook hun persoonlijke verhaal. Want de Surinaamse opa die tégen de Japanner en voor het Koninkrijk moesten vechten in Nederlands-Indië is onderdeel van de Tweede Wereldoorlog. En de Indische grootouders die zwegen over wat zij hadden gezien in de kampen behoren erkenning te krijgen.
Orkater/Sir Duke maakt met Hatta & De Kom een rake voorstelling over erkenning van een gezamenlijk verleden. De voorstelling beschrijft de moed van mensen die niet wegkijken en is met de muzikale basis en lichtheid van het spel een echte aanrader! De voorstelling is enkel nog deze week te zien in Amsterdam (maar een tournee langs scholen zou toch in ieder geval moeten kunnen?).
Het Grote Recensieboek 
Eén reactie op “Herkenning en erkenning op 4 mei”