Down the darkest highway

Diederik en ik waren vorige week niet alleen bij Hatta & De Kom (waarover je hier alles kunt lezen), maar wij waren ook bij de voorstelling ‘Down the Darkest Highway’. Het betrof een zelfgeschreven stuk door de student Florian Töpfer, opgevoerd door het amateurtheatergezelschap WILDe Theatre. WILDe is opgericht in 2015 en is de eerste internationale theatergroep van de Erasmus Universiteit Rotterdam.

De avond vangt aan op het terras van het Erasmus Paviljoen. Daar voelen Diederik en ik ons weer even student. We weerstaan de verleiding om net als eigenlijk iedereen op het terras een pitcher bier te bestellen, maar houden het in plaats daarvan bij een uit elkaar vallende vegetarische hamburger en een zoute pizza met zalm. Maar je hoort ons niet klagen, want het smaakte prima en de studentenprijzen maken natuurlijk een hoop goed.

Dan wordt het tijd voor de voorstelling. We betreden een donkere zaal die alleen met een zwak blauw schijnsel wordt verlicht. Maar goed dat er vooral studenten zijn, en geen bejaarden met slecht zicht.

De voorstelling vangt aan met een scene van professor Nathan Lymley, een briljant dokter astronomie en fysica, die een gruwelijk wetenschappelijke ontdekking doet. Na een paar keer “Nee, dit kan niet waar zijn” door de professor, verzoekt een stem hem om naar het afgelegen (of ‘afgelopen’ zoals dat op de website staat; wij gokken een Google-translate-gevalletje) bos rond Eden Creek te komen. Wie of wat die stem is, is nog niet helemaal duidelijk in dit stadium. De professor verdwijnt van het toneel en het licht gaat uit. Dit licht-aan-licht-uit spel zullen we hierna jammer genoeg vaker zien. Op de momenten dat het licht uit is, wordt het toneel omgebouwd. Helaas duurt het dit iedere keer gewoon net iets te lang. Slimmere regie had het probleem kunnen verhelpen, vooral omdat de decorwisselingen vaak eigenlijk niets toevoegden en vooral zorgden voor een iets hoger ‘amateurtoneelgehalte’.

Het stuk gaat verder, en we maken kennis met een groep vrienden van de professor. Al snel blijkt dat de professor al 5 weken is verdwenen, en de vrienden besluiten naar hem op zoek te gaan in het bos van Eden Creek. Er staat ze een lange tocht te wachten in het mysterieuze bos. Na geruime tijd worden zij (vrij plotseling) gevangengenomen door een groep in zwarte gewaden geklede mensen. De professor blijkt zich te hebben aangesloten bij deze groep mensen, omdat de ontdekking die hij gedaan heeft aansluit bij de geloofsovertuiging van deze sekte (ik denk dat ik dit best een sekte kan noemen). De professor heeft namelijk ontdekt dat als hij een licht experiment uitvoert, de test om onverklaarbare reden een ongebruikelijke uitwerking heeft bij bepaalde mensen. De sektarische groep heeft hiervoor de verklaring: die mensen hebben geen ziel. En ja, dan moeten ze worden omgebracht. Dat moet van een soort buitenaardse wezens, die ook een vierdimensionale omgeving kunnen creëren. Ofzo. Lang verhaal kort: stuk voor stuk gaan de vrienden dood, waarna alleen de sekteleider en één dame uit de vriendengroep overblijven. En dat is echte liefde natuurlijk. Maakt verder niet zoveel uit dat die leider net haar hele vriendengroep heeft uitgemoord.

Hoewel het verhaal hierboven misschien wat kinderachtig overkomt, is het best een vermakelijke sciencefictionachtige triller. Ook de acteurs doen het ook zeker prima. Wat jammer is, is dat het geluid zo slecht is. Sommige acteurs zijn halverwege de zaal al nauwelijks te verstaan. De muzikale begeleiding is ook matig; de muziek wordt te laat ingezet, staat te hard of wordt niet goed benut. Dat is jammer, want dat doet de kwaliteit van het toneelstuk wat teniet.

Al met al hebben wij een leuke (en lange; 2,5uur!) avond gehad. Zonde dat de voorstelling maar 1 keer wordt opgevoerd!

———————————————————————————————–

And also a quick English translation:

Diederik and I were not only at Hatta & De Kom last week (you can read about it here), but we were also at the play ‘Down the Darkest Highway’. It was a self-written piece by the student Florian Töpfer, performed by the amateur theater group WILDe Theatre. WILDe was founded in 2015 and is the first international theater group of Erasmus University Rotterdam.

The evening starts on the terrace of the Erasmus Pavilion. Diederik and I feel like a student again. We resist the temptation to order a pitcher beer just like everyone else on the terrace, but instead stick to a crumbling vegetarian burger and a salty pizza with salmon. But you do not hear us complaining; it tasted great and the student prizes obviously made up for it.

Then it is time for the performance. We enter a dark theater hall that is only illuminated with a weak blue light. It’s good that there are mainly students in the room, and no elderly people with poor visibility.

The performance starts with a scene by professor Nathan Lymley, a brilliant doctor of astronomy and physics, who makes a gruesome scientific discovery. After a few times “No, this cannot be true” by the professor, a voice asks him to go to the remote forest around Eden Creek. Who or what that voice is, is not entirely clear at this stage. The professor disappears from the stage and the light goes out. Regrettably, we will see this light-on-light-off thing more often during the play. At the moment when the light is off, the decor is changed. Unfortunately, it takes just a little too long every time. Smarter directing work could have solved the problem, especially since the decor changes often did not really add anything and above all caused a slightly higher level of ‘amateur theater’.

The piece continues, and we meet a group of friends of the professor. It soon turns out that the professor has already disappeared for 5 weeks, and the friends decide to look for him in the Eden Creek forest. There is a long journey waiting in the mysterious forest. After some time they are (quite suddenly) imprisoned by a group of people dressed in black robes. The professor appears to have joined this group of people, because the discovery he made is in line with the religious convictions of this sect (I think I can call this a sect). The professor has discovered that if he does a light experiment, the test for some inexplicable reason has an unusual effect on certain people. The sectarian group has the explanation for this: those people do not have a soul. And yes, then they must be killed. That must be done according to a kind of alien creatures, that can also create a four-dimensional environment. Or something. Long story short: the friends die one by one, leaving only the sect leader and one lady from the group of friends. And that is true love of course. It doesn’t really matter that this leader has just murdered her entire group of friends.

Although the story above may look a bit childish, it is quite an entertaining science fiction-like thriller. The actors are certainly doing fine too. What is unfortunate is that the sound is so bad. Some actors are barely understood halfway through the room. The musical accompaniment is also moderate; the music is used too late, is too loud or is not used properly. That is unfortunate, because that negates the quality of the play a bit.

All in all, we had a nice (and long; 2.5 hour!) evening. It’s a shame that the play is only performed once!