Het leek misschien even of Diederik en ik onze recenseerkunsten aan de wilgen hadden gehangen na een maand radiostilte, maar niks is minder waar! Waren wij donderdag nog in Utrecht bij Merkel van Nineties Productions, gisteren brachten wij onze zaterdagavond door in Haarlem bij de première van In wankel evenwicht, een jubileumproductie in het kader van het 50-jarige bestaan van de Toneelschuur.
De voorstelling is een coproductie van Toneelschuur Producties en ITA-2. ITA-2 is een platform van Internationaal Theater Amsterdam (voorheen Toneelgroep Amsterdam) in samenwerking met Toneelschuur Producties en Frascati Producties, en is gericht op de ontwikkeling van regisseurs van de midden- naar de grote zaal. De voorstelling wordt geregisseerd door Maren E. Bjørseth. Bjørseth studeerde in 2012 af aan de regieopleiding aan de Amsterdamse Theaterschool en regisseert sindsdien zowel in Nederland als in haar vaderland Noorwegen.
In wankel evenwicht is een stuk van Edward Albee (1928–2016) dat gaat over het leven van Tobias en Agnes; een leven dat hoogte- en dieptepunten heeft gekend, maar dat nu een redelijk stabiel en geordend bestaan lijkt. De rust wordt enigszins verstoort door Agnes’ zus Claire, die heus geen alcoholiste is, maar gewoon eigenzinnig. Ze woont bij Tobias en Agnes in huis en houdt zich bezig met drinken en het ophitsen van wie er op dat moment ook maar in de kamer aanwezig is. Maar dan gebeurt er iets. Beste vrienden Harry en Edna staan voor de deur. Ze zijn angstig en zonder het te vragen, trekken zij in bij Tobias en Agnes, in de oude kamer van dochter Julia. Maar dan gebeurt er nog iets: dochter Julia komt na haar vierde mislukte huwelijk thuis en eist haar eigen kamer op. Dit brengt uiteraard voor Tobias en Agnes een hoop dilemma’s met zich mee, want welke keuze moeten zijn maken?
In wankel evenwicht is een interessante voorstelling dat een kijkje geeft in het leven van de ogenschijnlijk geslaagde middenklasse. Tobias en Agnes lijken het allemaal goed voor elkaar te hebben met hun huis, hun dochter en hun identieke vrienden die zijn graag op ‘de club’ zien. Maar dit perfecte leventje is toch heel wat minder perfect als zij voor moeilijke beslissingen komen te staan en iets wat zo alledaags lijkt verwordt tot een soort nachtmerrie. Malou Gorter weet Agnes – ergens in het stuk ‘Opperkip’ genoemd – goed neer te zetten als de vrouw des huizes die de rust probeert te bewaren, maar steeds wanhopiger wordt. De enkele versprekingen vergeven we haar, want wat een hoeveelheid monologen. Hajo Bruins zet ook op zijn beurt Tobias weg als een enigszins onverschillige man, die het blijkbaar toch in zich heeft om uit z’n plaat te gaan als de situatie daartoe aanleiding geeft.
Diederik en ik konden na afloop van het stuk (wat 2 uur duurde) concluderen dat wij het een mooie voorstelling vonden. Ook al kon ik niet alles goed plaatsen. Die angst van Harry en Edna, waar staat die symbool voor? Zijn zij de spiegel die Tobias en Agnes wordt voorgehouden, en is die angst de altijd sluimerende angst voor het ouder worden of voor de onzekerheden die bij het leven horen?
Oordeel zelf: de komende tijd te zien in de Toneelschuur in Haarlem. Ook leuk: schuif aan bij het familiediner op vrijdag 5, zaterdag 6, vrijdag 12 en zaterdag 13 april.
Foto: Sanne Peper
Het Grote Recensieboek 